77 χρόνια συμπληρώθηκαν προχθές, από τον Δεκαπενταύγουστο του 1944, όταν οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, με τη βοήθεια αλβανών πολιτοφυλάκων, προχώρησαν στο Ολοκαύτωμα του Κερασόβου Πωγωνίου, αφήνοντας πίσω τους 28 θύματα, στάχτες και αποκαΐδια.
Η φρικτή εκείνη ημέρα ακολούθησε τα Ολοκαυτώματα στη Χαραυγή και την Καστανή, δύο ακόμη χωριών του Πωγωνίου που βρέθηκαν στο διάβα των γερμανών κατακτητών, δύο ημέρες νωρίτερα, που καταστράφηκαν και αυτά με το πρόσχημα της συμμετοχής των κατοίκων στο αντάρτικο κατά των δυνάμεων κατοχής.
Η φρικτή ημέρα του Δεκαπενταύγουστου του 1944 στο Κεράσοβο, όσα χρόνια κι αν περάσουν θα στοιχειώνει τις μνήμες των λιγοστών επιζώντων, των ηλικιωμένων σήμερα απογόνων των θυμάτων, που έζησαν τη φρίκη του πολέμου, μεταφέροντας τις μνήμες αυτές στις επόμενες γενιές.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, την παραμονή της μεγάλης γιορτής της Παναγίας, ο δήμος Πωγωνίου και το χωριό τίμησαν τη μνήμη των θυμάτων του Κερασόβου σε μία λιτή και απέρριτη εκδήλωση.
Στο χαιρετισμό τους, ο δήμαρχος Πωγωνίου Κων. Καψάλης, η βουλευτής Ιωαννίνων Μαρία – Αλεξάνδρα Κεφάλα και ο πρώην υπουργός Αντ. Φούσας αναφέρθηκαν στην ανάγκη της διαρκούς υπόμνησης της θυσίας των θυμάτων, για την ελευθερία της πατρίδας, παράλληλα όμως υπενθυμίζοντας παράλληλα και ότι τα αιτήματα της χώρας και των απογόνων των θυμάτων για τις γερμανικές αποζημιώσεις παραμένουν ενεργά στο διηνεκές.
Την κεντρική ομιλία της ημέρας εκφώνησε ο βουλευτής Ιωαννίνων Στ. Καλογιάννης, παρουσιάζοντας το χρονικό της 15ης Αυγούστου του 1944 στο χωριό και αναφερόμενος στις συνθήκες και προκλήσεις του σήμερα για την πατρίδα.
Ο Στ. Καλογιάννης μεταξύ άλλων ανέφερε: «Το Κεράσοβο, ένα πανέμορφο χωριό στις πλαγιές του Κασιδιάρη, έχει προσφέρει το μερίδιό του στην Ιστορία του τόπου, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος στους εθνικούς αγώνες. Ο πόλεμος του 1940 και η γερμανική κατοχή, βύθισαν σε δεινά το Κεράσοβο όπως άλλωστε ολόκληρη την Ελλάδα, με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα που θα ερχόταν σε μέρα γιορτής. Η Ήπειρος συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των εισβολέων από τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι την ημέρα που ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης την εγκατέλειψε…
… Σήμερα, 77 χρόνια μετά, στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στα κενοτάφια όλων των μαρτυρικών χωριών της Ηπείρου, στα οποία περιλαμβάνεται από το 2014 και το Κεράσοβο και υποκλινόμαστε ευλαβικά στην μνήμη των νεκρών μας που βιώσαν την ναζιστική βαρβαρότητα.
Η κληρονομιά που μας άφησαν τα 28 αθώα θύματα του Κερασόβου είναι μια και μοναδική: Να μην ξεχάσουμε ποτέ. Διότι λαός χωρίς ιστορική μνήμη, δεν μπορεί να έχει μέλλον».
Και ο κ. Καλογιάννης κατέληξε: «Δεν παραβλέπουμε ποτέ και δεν αφήνουμε αναπάντητες προκλητικές κινήσεις από ορισμένα γειτονικά κράτη. Όμως σήμερα η πατρίδα μας αντιμετωπίζει και άλλου είδους κινδύνους. Από τη μία πλευρά η πανδημία του κορονοϊού, που σαρώνει τη χώρα όπως κι όλον τον πλανήτη, από την άλλη οι καταστροφές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, απειλούν ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, φυσικό πλούτο. Θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Τα οικονομικά εργαλεία υπάρχουν και δίνονται από την Ευρ. Ένωση την κατάλληλη στιγμή. Αρκεί να εργαστούμε σκληρά, συντονισμένα, με σχέδιο και ομοψυχία. Αιωνία η μνήμη των αθώων θυμάτων του Ολοκαυτώματος του Κερασόβου».
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων, χοροστατούντος του σεβασμιοτάτου μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ Ανδρέα και κατάθεση στεφάνων. Νωρίτερα, τελέστηκε Δοξολογία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και εψάλη τρισάγιο στη σπηλιά, όπου εκτελέστηκαν τα περισσότερα θύματα.
