Στις 12.00 σήμερα το μεσημέρι η καθιερωμένη παρέλαση, μετά από δυο χρόνια πανδημίας
Με την καθιερωμένη μαθητική και στρατιωτική παρέλαση θα εορταστεί φέτος η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου, στα Ιωάννινα.
Την Κυβέρνηση στις εκδηλώσεις θα εκπροσωπήσει η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, η οποία θα πραγματοποιήσει διήμερη επίσκεψη στα Γιάννενα.
Συγκεκριμένα, σήμερα Παρασκευή, η υπουργός, θα παραστεί στις 10.30 το πρωί στην επίσημη δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου, στις 11.00 θα καταθέσει στεφάνι στο Ηρώο Μπιζανομάχων και αμέσως μετά θα παρακολουθήσει την παρέλαση.
Το πρόγραμμα των φετινών εκδηλώσεων της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου, έχει ως εξής:
07.30: Εορταστικό πρωινό με κωδωνοκρουσίες εκκλησιών, με τη φιλαρμονική του Δήμου Ιωαννιτών και τη Στρατιωτική Μουσική να παιανίζουν στους δρόμους της πόλης των Ιωαννίνων.
10.30: Επίσημη δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου, ομιλία από τον Δημήτριο Σιώτο, Διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ανατολής.
11:00: Κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο Μπιζανομάχων.
12.00: Παρέλαση τμημάτων μαθητών, σπουδαστών, προσκόπων, οδηγών, αναπήρων πολέμου, αντιστασιακών, ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας.
Οι παράλληλες εκδηλώσεις είναι:
• Γενικός σημαιοστολισμός των δημοσίων, δημοτικών, κοινοτικών και ιδιωτικών καταστημάτων, καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., τραπεζών και οικιών από το πρωί της 23ης Μαρτίου μέχρι τη δύση του ηλίου της 25ης Μαρτίου.
• Φωταγώγηση δημοσίων, δημοτικών και κοινοτικών καταστημάτων, καθώς και καταστημάτων των Ν.Π.Δ.Δ. και των τραπεζών τις βραδινές ώρες της 24ης και 25ης Μαρτίου.
Επίσης η Περιφέρεια ανακοινώνει πως λόγω των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού, οι εορταστικές εκδηλώσεις θα γίνουν σύμφωνα με τις ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις για λόγους δημόσιας υγείας.
Η Μ. Κεφάλα
Εν τω μεταξύ το δικό της μήνυμα για τη σημερινή ημέρα απέστειλε η βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Κεφάλα.
Σε αυτό αναφέρει: «Η μεγάλη, διπλή γιορτή του έθνους που τιμούμε σήμερα, εκπέμπει μηνύματα πίστης, ελπίδας, εθνικής αυτοπεποίθησης. Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την 201η επέτειο από την εθνική παλιγγενεσία. Τιμούμε εκείνους που όρθωσαν ανάστημα, που στάθηκαν μπροστά στη μοίρα τους και έγραψαν το πιο λαμπρό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας μας.
Εκείνους που δεν δίστασαν στιγμή, μήτε αμφέβαλλαν για το δίκιο τους.
Εκείνους που έδωσαν υπόσταση στο έθνος μας.
Εκείνους που μας κληροδότησαν τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης.
Εκείνους που μας έδειξαν πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Η ιστορική συνέχεια του έθνους μας, πέρασε μέσα από το δύσκολο, άνισο αγώνα που κλήθηκαν να δώσουν, οι αγωνιστές του 1821. Ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης με μεγάλο αίσθημα πατριωτικού καθήκοντος και τα κατάφεραν. Αυτοί είναι που ενώθηκαν, ξεσηκώθηκαν και απελευθέρωσαν την πατρίδα μας. Και είναι οι επόμενες γενιές που την ξαναέχτισαν και την μεγάλωσαν. Η σκυτάλη της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού περνά πλέον σε όλους εμάς. Στους Έλληνες που ζούμε εντός και εκτός της Ελλάδας.
Η Ελλάδα αποτελεί πλέον σύμβολο ισχυρού πρωταγωνιστή στην Ευρώπη και στη συνείδηση όλου του κόσμου. Ανεμίζουμε τη σημαία μας με εθνική περηφάνια και αισιοδοξία για το μέλλον. Είναι μέρα αγαλλίασης και τιμής για τον Ελληνισμό και τη Χριστιανοσύνη. Χρόνια πολλά».
Μήνυμα του Δημάρχου Ιωαννίνων
Μήνυμα απέστειλε και ο Δήμαρχος Ιωαννίνων, Μωυσής Ελισάφ, αναφέροντας αρχικά πως «ύστερα από 200 και πλέον χρόνια η ημέρα της εθνικής μας παλιγγενεσίας ανατέλλει. Κι όμως με κομμένη την ανάσα η οικουμένη ολόκληρη είναι και πάλι σε καταβύθιση στα έγκατα της βαρβαρότητας. Η ελευθερία και πάλι στο στόχαστρο. Όπως και τότε. Ξανά στο ριγκ η δύναμη με την αδυναμία, ο ολοκληρωτισμός με τη δημοκρατία, η ειρήνη με τη βαρβαρότητα».
Και στη συνέχεια σημειώνει: «Όπως και τότε: Δεν ωφελεί να περιοριστούμε στην αγιογράφηση ενός επιλεγμένου παρελθόντος. Το βαρύ και ευκλεές φορτίο της ιστορίας είναι ταυτόχρονα και κορυφαία ώρα παιδείας. Ώρα παιδείας που δεν εξαγγέλλεται από κάποια έδρα. Αλλά που προκύπτει από μια ύψιστη μορφή πράξης και θυσίας, και το σημαντικότερο, που σηματοδοτεί έναν κώδικα αξιών διαχρονικής διάρκειας.
Με την επίγνωση της Ιστορίας το άτομο αισθάνεται ότι ανήκει σε μια κοινότητα με μεγάλο ιστορικό βάθος. Ότι έχει ένα κοινό παρελθόν, ένα κοινό παρόν, και εν δυνάμει και ένα κοινό μέλλον. Μόνο έτσι δραπετεύει από την ανασφάλεια της μοναξιάς του, από τον ασφυκτικά περιορισμένο ιδιωτικό του χώρο και ενσωματώνεται σε μια ευρύτερη κοινότητα αυτόνομη που μοιράζεται μαζί της τον ίδιο αξιακό κώδικα που κληρονόμησε από τους προγόνους.
Τι περιεκτικά και βραχύλογα έγινε τότε: Η αδυναμία αντιπαρατάχτηκε στη δύναμη. Η ελευθερία στην υποτέλεια. Η δικαιοσύνη στην αδικία. Ιδού οι αξιακοί κώδικες που έγραψαν το έπος του 21. Και εκεί που το απίθανο ήταν απολύτως βέβαιο, συνέβη το αντίθετο: Ο κομπασμός των δήθεν αήττητων σαρώνεται από τη χλεύη των αδυνάτων. Το ανίσχυρο δίκαιο κατίσχυσε του πανίσχυρου άδικου. Ο Δαβίδ επικράτησε του Γολιάθ. Το παρόν κάθε λαού, όπως άλλωστε και το μέλλον του, δεν είναι παρθενογέννητο: επωάζεται ως τάση μέσα στο παρελθόν το πρόσφατο, αλλά και στο απώτερο. Και η επικράτεια της βαρβαρότητας αργά ή γρηγορότερα λυγίζει στην αδάμαστη δίψα για ελευθερία.
Η ιστορία, είπαμε, είναι και κορυφαία ώρα παιδείας. Και άρα τα γεγονότα δεν ωφελεί να τα μαθαίνουμε ως ιστορίες ενός δήθεν ξεπερασμένου άλλοτε. Πολύ περισσότερο ως αναγκαίες γνώσεις – εργαλεία για κάποιες εξετάσεις, για κάποιες εμφανίσεις. Μόνον αν τα μελετούμε σε βάθος και όσο γίνεται στην αυθεντική τους ταυτότητα, κι ακόμη σαν να είναι σημερινά δικά μας που οφείλουμε να πάρουμε θέση. Μόνο τότε η ιστορία έμπρακτα αναδεικνύεται σε κορυφαία ώρα παιδείας. Που σημαίνει, διδάσκει, διευθετεί σωτήρια το παρόν, αλλά προστατεύει και το μέλλον.
Και αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο σήμερα που ξαφνικά και αναπάντεχα βρεθήκαμε και πάλι μπροστά σ’ έναν νέο Αρμαγεδδώνα. Σ’ έναν δρόμο σχεδόν αδιέξοδο, που απειλεί την οικουμένη πλέον και που, αν θέλουμε να τον ανοίξουμε, μόνον περπατώντας ανάλογα, ίσως μπορέσουμε. Το αποκρουστικό και αποτρόπαιο πρόσωπο του πολέμου ξανά στην καρδιά της Ευρώπης. Οι διαφορές ξανά φεύγουν από την τράπεζα των διαπραγματεύσεων και μετακομίζουν στην κλαγγή των όπλων. Και μάλιστα των πλέον υπερσύγχρονων. Που σκοτώνουν αδιακρίτως μαχητές, αλλά και γέροντες, γυναίκες, παιδιά, ακόμη και μωρά με την πιπίλα στο στόμα. Και που η δίνη ενός αυτοκρατορικού και μεγαλομανούς στροβίλου ερημώνει ξανά τους δρόμους της ελπίδας και εγκλωβίζει στη θανατηφόρα χοάνη της κάθε ίχνος πολιτισμού. Και βλέπουμε έκπληκτοι και έντρομοι πόσο εύκολα ο υπεράνθρωπος γίνεται και ισοδύναμα απάνθρωπος. Η μελέτη σε βάθος του έπους του 21 έχει ακόμη πολλά να μας διδάξει».
